Boosheid. Een emotie waar ik me tegen kan verzetten. Want ik wil graag de goede vrede bewaren, dingen plakken, mensen, gebeurtenissen én de wereld in liefde zien. In de meeste culturen is boosheid een emotie die niet gauw wordt geaccepteerd. Ik weet nog, in de tijd dat ik voor de klas stond, hoe vaak kinderen te horen kregen, dat ze niet boos mogen reageren. Toch is het net zo’n gezonde emotie als angst, blijdschap en verdriet. Uiteindelijk gaat het om de manier waarop we ermee omgaan. Het is niet meer dan energie en vanuit het laten stromen kun je elke emotie omzetten naar liefde en kracht. 

Boosheid omzetten naar kracht en actie 

Nog niet zo lang geleden zat ik met een vriendin op het strand. Het was een heerlijke dag. Om wat verkoeling te vinden zaten we in de wind een ijsje te eten. Heerlijke gesprekken, lachen en genieten. Tot het moment dat we voor onze ogen een kind zien schreeuwen die in een soort gevecht raakt met zijn ouders. Eerst dacht ik nog dat ik het misschien verkeerd waarnam wat er gebeurde, maar uiteindelijk werd er voor onze ogen heel naar met het kind omgegaan. Zoveel mensen op het strand aanwezig, niemand die iets deed. En ook wij waren aan het (toe)kijken, bijna machteloos en in twijfel wat we nu moesten doen. Hierin op een eerste impuls reageren is niet altijd even eenvoudig, omdat je hoofd zich ermee gaat bemoeien. Klopt mijn waarneming wel? Mag je hier iets van zeggen? Maakt dat het beter of juist slechter? Ook dachten we eerst nog dat ze misschien toch aan het stoeien waren. In dat moment van denken, gebeurde er ondertussen niets in het ondernemen van actie. 

Ik voelde me machteloos. Moest hier niet iets gebeuren? Uiteindelijk besloot ik toch op mijn eerste impuls af te gaan. Dat ik íets wilde en moest doen. Ik liep naar de mensen toe, zonder te weten wat ik moest doen en wilde vragen of het kon stoppen. Ze bleken dronken te zijn, een andere taal te spreken en ik kreeg geen enkel contact met ze. Dat hielp dus niet. Ik besloot toen de politie te bellen. Op het moment dat ik iemand aan de lijn kreeg, liep het gezin weg. De ouders boos en het kind stopte niet meer met gillen.

Op het moment dat het gezin van het strand weg was, kwamen meerdere mensen bij elkaar over wat er gebeurde en hoe erg het was. En iedereen had eigenlijk hetzelfde gevoel: Dit was niet oké, maar wat moet je doen? En hadden we niet eerder over moeten gaan tot actie?

Niet overdenken, maar voelen en loslaten 

Wat ik bij mezelf opmerkte is wat er daarna gebeurde bij mij maar ook bij mijn vriendin. Hebben we het verkeerd gedaan? Hadden we het anders moeten doen? Is het normaal dat zoveel mensen het zien, maar niemand iets doet? Schuld. Boosheid. Onrecht. Ik kwam thuis en droeg al deze narigheid met me mee. En besefte me op moment dat precies dit gebeurt met boosheid en negativiteit. Hoe we het kunnen overnemen, met onszelf mee kunnen nemen en weer kunnen doorgeven. Ik voelde boosheid maar kon dat moeilijk toelaten, voelde er zoveel verzet tegen, waardoor ik het juist vastzette en niet los kon laten. Op die momenten heb je juist de stap terug te maken naar jezelf.

Terug naar jezelf. Wat heb jij nodig om los te laten en weer in liefde te zijn?

Voor mij betekende dat: het mogen voelen van de woede zodat ik deze niet zou vasthouden. Schrijven is hierin ook een uitlaatklep voor me. Ik heb het letterlijk van me afgeschud, een kussen door de kamer gegooid (daarna verklaarde ik mezelf even voor gek, maar goed, het luchtte wel op) en ik en voelde daarna de woede afzakken. Wat was het heerlijk om mezelf toe te staan die boosheid te mogen voelen. Op dat moment voelde ik weer meer rust in mezelf. Me beseffen deze situatie los te moeten laten en in gedachten heb ik het jongetje en de ouders heel veel liefde toegewenst.

Hoe kun je zelf in liefde blijven en dit uitdelen om je heen?

Die stap wil ik elke keer maken. Dat wil ik doorgeven. Het begint niet buiten jou. Het begint bij jezelf. Door alles te mogen voelen wat er voorbij kan komen op een dag. Niet te wachten tot dingen om je heen veranderen, waardoor je je zelf slachtoffer maakt. Maar telkens die stap terug naar jezelf en daar de liefde groter en groter maken. Zodat je steeds beter voelt wat écht bij jou past. Wat bij je hoort. Wat je wel en niet wilt toelaten in je leven. 

Op een gezonde manier ruimte geven 

Zo kun je emoties, en ook de emoties die je ziet of bestempelt als negatief, leren om te zetten naar kracht, liefde en verbinding. Door ze te herkennen, te ervaren wat het met je doet en er op een gezonde manier ruimte aan geven, zodat je vervolgens kan reageren vanuit een liefdevolle vorm. Hierin leer ik zelf steeds meer dat liefde niet betekent dat je een boodschap altijd mooi moet inpakken. Of niet zegt wat je ergens wat vindt omdat je een ander niet wilt raken. Of niet in actie komt omdat je bang bent voor wat de uitwerking is. En dat boosheid uiteindelijk ook voortkomt uit liefde. 

Boosheid is dus geen verkeerde of negatieve emotie, wél wanneer je deze met je meeneemt en vastzet en er op een ongezonde manier mee omgaat. Wees daarin bewust van wat je met je meeneemt en wat je uitdraagt. Maar ook wat je over wilt nemen van anderen. Of iemand nu een kort lontje heeft in het verkeer, of een voorbijganger die je vervelend aanspreekt, schud het van je af en neem het niet met je mee. Het is niet van jou.

Wees elke keer bewust van welke olievlek jij wilt verspreiden. 

Hoe ga jij om met boosheid of andere emoties die je niet wilt voelen en hoe geef je hier ruimte aan? Laat een reactie achter in de post!